Memduh ŞENOL

ÇAĞLA GÖZLÜM

Çağla Gözlüm

Çağla gözlüm ışığında yanarken,
Lav dudakta susuzluğa kanmadım.
Ümitsiz aşk bir mum gibi sönerken
İnan bana, ömür boyu gülmedim.

Gece ile gündüz bir gibi bana
Aylar ile günler karmakarışık,
Yeter bu zulümler ne deyim sana
Arzuyla koş bana zulfi dolaşık.

Buğulu gözünden çaksa bir şimşek
Deryaları aşar, koşar gelirim.
Gurbette ikimiz olsaydık kaçak
Selvi boylu duruşuna ölürüm.

Laleler, çiğdemler, nergizler açtı
Bahtımın rüzgarı nerde esiyor?
Saçımdan uğurlu bir böcek uçtu,
Kara yeller boran kar''ı kesiyor.

İzmir.

Kaynak:''OZAN DERGİSİ'' - Adana, Sayı:73-74, Nisan-Mayıs - 1998.

Memduh ŞENOL

Bu şiir toplam 704 kez okundu.
17.11.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı