Memduh ŞENOL

Çıkmaz Sokak

Geçen yıl boşlukta bir şey kaybettim.
Neydi o lanet şey? Bilemiyorum.
Ensemde bir çıban dürtüp kanattım
O günden beri de gülemiyorum.

Canlar cem''e gelir canan sevinir
Nergis, reyhan derken toprak uyandı.
Bir yiğit ölünce ana döğünür
Çile urgan gibi arşa dayandı.

Aşıp gitsek şu dağların yolundan,
Arkamızda ağlayacak kim vardır.
Medet mi var uzanan yar yolundan,
Kahbe acun zaten bize hep dardır.

Gün ışığım, gülbebeğim can kuzum
Elem''in hücresi kafes gibidir.
Bak ayrıldık gene başladı sızım
Kuyuda azabım Yusuf gibidir.
-----(Alaşehir)

Memduh ŞENOL

Kaynak:''OZAN DERGİSİ''-Adana. ''Ozanlar Duygu Seli'' Antoloji-1998.

Bu şiir toplam 513 kez okundu.
13.04.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı