Gül UĞUR

ADI YOK

nun adı yok
Aslında adını bir tek ben biliyorum.
Çoğu zaman gururlu,
Kimi zaman da umursamaz bile gururu.
O, bir bütün kendi dünyasında.
Hayatın da merkezi adeta.
Aslında O, paramparça.
Düşünceleri kum gibi dağılmış etrafa.
Ruhu da bambaşka.
Aslında başka değil! Aynı benim gibi.
Beni bir tek O çözümleyebiliyor,
Ben de Onu.
Düşleri de uçsuz bucaksız.
Sanki düş kurarken
Sandalı, benim dünyama yaklaşıyor,
Beni de alıp götürüyor,
Düşlerimizin çimen kokulu bahçesine.
İşte biz orada yaşıyoruz.
Bir yuvamız var bizim orada.
Pembe panjurlu evimiz olmasa bile
Düşlerimizin pembesini yaşıyoruz
Çimen kokulu bahçemizde .
Hani yağmur yağdığı zaman,
Topraktan masum bir koku yayılır ya etrafa.
İşte öyle
Öyle huzurlu, öyle temiz,
Yaşıyoruz.
Adı yok ama
Bir farkı var.
Ve
Ben hayallerime,
Adını çoktan yazdım bile.

GÜL UĞUR

Bu şiir toplam 660 kez okundu.
30.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı