Cuma Soylu

BİTMEYEN SERVET

Kırda yeşil ot gibiydim kurudum
Dost dilinden harap oldum yoruldum
Ticarette yoksullukla kavruldum
İtibarın kaybetme kül eder seni

Bir imzamı bin tır çekemez
İtibara hiçbir güç yetmez
Dost elinden yaban gül bitmez
Şahsiyetini pul etme dostum

Sıra geldi dünyaya açıldım
Başak tanesi gibi yere saçıldım
Ben hep helal taşırdım
Barbarla dolaşma yok eder seni

Soylu sinesini döver
İflas dese de dürüstlüğü över
esnaf artık sahtekarı sever
çuluna aldanma telef eder seni

Bu şiir toplam 865 kez okundu.
30.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı