Cumali Cumalioğlu

ENFLASYONUN KIYDIĞI ADAM

anam gözyaşlarıyla büyüttü beni
çeyrek yüzyıllık uzaklıkta
ben ağladım o görmedi / o ağladı işittim.

çelik-çubuk oyun çağıydı taşrada
dalından koparılmış çağla tanesi kadar
genç düştüm metropole.

ithalatı-ihracatı bilmezdim
enflasyonu işitmemiştim henüz
ekmek karşılığı söz sattım yıllarca
taşrada Türkçe''yi bile bilmezken.

artık ağlamıyorum anacığım
söz biliyorum geceleri, gündüzleri öfke...
senin de gözlerin yorulmadı mı
kabarmadı mı senin de öfken?

hamurunu acıyla yoğurduğun oğlunu
gülmek götürmedi ağlamak getiremez!
eğer gülmek istersen ben duyarım
benim yerime gülmeyi iste DÖNERİM!

Cumali CUMALİOĞLU
10.10.1986-İST.

Bu şiir toplam 506 kez okundu.
24.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı