Süheyla Kurnaz

Tek Kurşun Yeter

Hasretinle kor akşamlarda
Geceler bitmiyor sabah olmuyor,
Kasvetli ve güçlü duruşuyla,
Penceremden doğan aya uzanıyorum.
Tutunamıyorum, boşlukta savruluyorum.
Bütün yıldızlar başıma yıkılıyor.
Denizin coşkun dalgaları kumsalı kırbaclıyor,
Günün çirkin ayak izlerini siliyor.
Sende vur sinene, bağışla beni
Sevmek acı çekmekse yaram derin
İlacım sen, kaderim sen dermanım sensin.

Olmuyor bir tanem olmuyor
Sensiz bu beden can bulmuyor.
Hani, kursun yersin can çekişirsin,
Bir an evvel acılar bitsin istersin,
Ağır yaralı, umut ışığı beklersin,
Tek kursun da kalbe istersin ya!...
Hani, dalından koparılmış bir gül,
Acı çekerek solar, kurumaya baslar,
Bir damla su ister, hayat ister, can ister ya!...
Gel birtanem, ya gönlümün bahçıvanı ol,
Ya da kanıma susamış azrailim.

İncinen yüreğinle, beddualarınla
Taş duvarlara vursan da gel.
Sözlerin kursun yarası,
Gözyaşın su damlası.
Gel bir tanem, acı çekmekten yoruldum...
Gel, ya bir damla su ver bu güle
Ya da...
Hedefi şaşırma, Tek kurşun yeter bu garibe.



Süheyla Kurnaz - 21.05.2005

Bu şiir toplam 643 kez okundu.
23.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı