Hatice Şimşek

ÖLÜME GİDERKEN

En kestime yol ölümse
Bu gün oradan geçeceğim

Dört tekerlek üzerinde
Köprü kurmuş sallanıyor
Çürümüş umutlar
Ölüme halat çekerken
Ha koptu, ha kopacak

Dili dikenli kaktus sevgilim
Nalbata git,eğerini tak,at gözlüklerini çıkar
Oklarını zehire batır
Düşmanca hücuma geç,cadılar bayramında
Pan zehirimi sürdün,askım okuna
Eceli gördüm karşımda

Kulağımda hüzünlü şarkın
Gözlerimden ölümler, cehennem
Kelle bacaklar geçer
Mutlu bir yolculuğa uğurlarken beni
Oysa
En hüzünlü şiiri
En korkunç romanı
En karmaşık hikayeyi
Ben yazardım sana

Şimdi casus bir ruha büründüm
Mata Hari''nin, ayak sesleri
Her bir kurşun, kiprikleri
Ölüm, saçar gözleri
Sinsice pusu kurdu
Yıkık dökük yürüyor
Beynim, deliliğe özlemle

Akla karayı, gece ile gündüzü
İnzivaya çektim,günah çıkartıyor caniler

Hiç bir natasını öğrenemediğim yaşamda
Ölümü çalarken gitarım
Kendime, bir çizgi çekiyorum

Fırçasın da boya bitmiş resamın
Dökülmeyen düşüncelerinin
Çizilmeyen acılarını gördüm
Toprağa en son dökülen yaprağın
Soluk bir resmi kalacak
Gülümserken yaşama

Tenimde kurtlar,soluncanlar
Sömürecekler kanımı
Yaşarken insan
Ölünce hayvan

Bu şiir toplam 559 kez okundu.
5.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı