fatma bolat

ben hiç büyümemişim hep 14 yaşında

Ben hiç büyümemişim

hep o sokaklarda top oynayan bisiklete binen ,pencereden komşunun oğlunu gözleyen

aşkın anlamını bilmesede birşeyler hissettiğini bilen o 14 yaşındaki çocuk

hala o şarkıları dinleyen her dinlediğinde hep o çocuk saflığıyla hayaller kuran

bir taraftan komşunun oğlunun bisikletine binip,bir taraftanda ona duyduğu hissi geceleri perde arkasından sadece kendine söyleyebilen masum,utangaç çocuk

sadece gözler bilirdi belki ne bildiğini ben söylemesemde o bilir o söylemesede ben bilirdim

belkide karşıdan karşıya ses maksimumda açılmış ibonun şarkıları

(haydi söyle onu nasıl sevdiğimi haydi söyle rüyalarda gördüğümü vs...)

ben hep 14 yaşında hep çocuk kalmışım

kurduğum hayaller o günden bugüne aynı

pencere kenarında yolunu gözleyen birtürlü büyümeyen o çocuk

hala mahallenin çocuklarından sana dair bir selam bir haber bekliyorum

başında gözlerini saklayan şapkanla hep 15 yaşında

hep o halinle

geçerken kapımın önünden bisikletinle ,bozulurdu her nedense birden

bitmezdi evdeki paspaslar sen varsın diye çırparken balkondan

ben hiç büyümedim

hep o balkondaki, o sokaktaki bisikletli kız

elinde topuyla yakantop oynayan

sense merdiven boşluğundan bana ıslık çalan

belkide sırf bu yüzden büyümedim ben

hala 14 yaşında senden gelirmi diye bir haber bekleyen



ben senden giderkende 14 yaşındaydım

ama hiç gidememişim belliki hep bir şeyler yarım kalmış

bir yarım hep orda kalmış

hiç gelememişim ben aslında

herkes benden gitmiş herkes büyümüş

kimi anne kimi baba olmuş kimi ölmüş

ömrümün yarısında yanındaydım hep çocuk kalmak istemiştim hep 14 yaşında

bir yarısı kadard olmuş şimdi

ibrahim tatlıses haydi söyle ,nankör kediyi söylüyordu ozaman

şimdi de öyle dedim ya,

ben hiç büyümedim ben hep 14 yaşındayım

Bu şiir toplam 524 kez okundu.
21.05.2013 17:24:07

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı