MEMET ZİGANALI

BELİRSİZ

KENDİMİ KAYBETMİŞİM TENHADAYIM
BOYNUMA ZİNCİR VURULMUŞ ELLERİM KİRLİ
NAMLUNUN UCUNDA BENİ BEKLEYEN KURŞUNU GÖRÜYORUM.
VE SONRA HAFİF BİR SES KULAĞIMDA
NE SAĞIM BELİ NE SOLUM
DÜŞÜYORUM YERE ISLANIYOR BEDENİM
VE Bİ AN GÖZÜMÜN ÖNÜNE GELİYOR HAYATIM
BAKIYORUM YAŞADIĞIMA ANLAM VEREMİYORUM
SONRA, SONRA BİRİNİ GÖRÜYORUM AYNI BEN
YANINA GİTMEK İSTİYORUM ZİNCİR BOYNUMU SIKIYOR
İZİN VERMİYOR
Bİ HAMLE Bİ HAMLE DERKEN
O YANIMA GELİYOR
UZATIYOR ELİNİ BANA
BİRDEN ZİNCİR ÇÖZÜLÜYOR BOYNUMDAN
SONRA Bİ KALABALIK NEDENİ BELİRSİZ
TUHAF BAKIŞLAR; İÇLERİNDEN BİRİ KALK ARTIK DİYOR
KALKMAYA ÇALIŞIYORUM TUTUNAMIYORUM,
Bİ KAPI AÇILIYOR GÖZÜMÜN ÖNÜNDE
GİR DİYOR İÇERİ
GİRİYORUM İÇERİ SÜRÜNEREK,
ETRAFTA GÜZEL Bİ KOKU
GÖKYÜZÜ KIPKIRMIZI
DÜŞÜNÜYORUM...
NEDENİ BELİRSİZ...

Bu şiir toplam 470 kez okundu.
23.02.2013 09:04:14

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı