şerife karakurt

Çok korkuyorum anne

Çok korkuyorum anne,
Hani o aç saçlarını diyordun ya,
Şimdide açık anne ama içinde böcekler var hep,
Tırnaklarımda bir gariplik anne kesmemişsin tırnaklarımı,
Bağıracak şimdi öğretmenim,
Anne hep sen yıkardın beni ama şu an tanımadığım insanlar yıkıyor beni,
En sevdiğim pembe çarşafım yok üzerimde,hani şu hiç sevmediğim beyaz olan var,
Anne!Anne! neden ağlıyorsun?
Baba!sen niye ağlıyorsun,
Ne oldu size?
Şimdide yanıma birisi geliyor,
Bana sorular soruyr anne..
Ne diyeceğim anne!
Sen bana bunların hiç birisini öğretmemiştin,
Sadece bana kalbin temiz olsun yeter demiştin anne,
Annecim,beni şimdide;tahta bir şeyin içine koydular,
Sallayarak götürüyorlar,
Beni nereye götürüyorlar anne?
Hani küçükken babamla birlikte bahçemize kocaman kocaman küreklerle çiçek dikerdik,
Şimdide babam bensiz çiçek dikiyor anne,
Yanındaki şapka takmış bir kişi benim bilmediğim bir dilde şarkı söylüyor heralde,
Daha sonra çıkarıyorlar beni,koyuyorlar bir toprağın içine,
Anne ağlama!!!
Geleceğim ben sana yine rüyalarında...

Bu şiir toplam 587 kez okundu.
15.09.2012 10:21:12

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı