onur bulut

...

Çocukluğum canlanıyor benliğim de,
sitem ediyorum kendime , zamana ,
sensizlige . Suskunluğum ince bir
sızıya dönüşüyor. Bedenim tir tir
titriyor , susarak tüketiyorum,
gecenin suskunluğula başlayan
sensizligi, çocukluğuma dönüyorum,
mutluluktan delice koştuğum yıllara.
Acı ve sevinç dolu çocukluğuma.
Yoksuluk geliyor aklima . Annemin
benim için ördüğü kazagı giyiyorum.
Sonra ağlamayı öğreniyor gözlerim,
yavaşça bataklığa batıyorum, sen
tutuyorsun ellimi. Ela gözlerine
bakıyorum. Büyüleniyor o an gözlerim.
Işgal ediliyor. Yüreğim benliğim.
Sessizce izliyorum . Onaltı yaşında
sevmeyi öğreniyor bu yürek. Yıllar
geçiyor hayaler büyüyor tabiki
günahlarda . Alabora oluyor herşey ,ve
ayrılıklar başlıyor. Tam tamına beş ay
geçiyor. Elektiriklerden , falakalar
dan filistin askısından daha beter
daha korkunç ömürden giden beş ay.
Geride kalan sensizlik . Seni benden
alan zaman tüketiyor önce beni. On
altısında benimdin ela gozlum , on
yedisin de benleydin uzun saçlım.
Onsekizinde benleydin dağ lalem. Peki
ondokuzunda inatçım,?

Bu şiir toplam 539 kez okundu.
7.08.2011 01:35:19

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı