mete kozan

yurdular be anne

çarşida yürüken ardım dan vurdular be anne ardıma dönüp bakayım dedim be anne kahbeni çocu kaçıyordu be anne yakalayayimi şu kahbe çocunu derken oraya yilgil mişim be anne. almişlar beni hastaneye dikmişler sagim dan solum dan be anne almişlar beni yoğ...um haneye içime bir soğuk düştü be anne çağır sevdiyim alsın beni kolarina isitsin bedenim be anne ölüm korkusun dan deyil sevdiyimin yüzünü o güzel gözlerin o nadir ellerin birdaha tutamayacağım korkusu be anne kalbim bir sevdalim için atiyor be anne işte geldim yaşadım işte ölümüşüm be anne koymuşlar beni bir beyaz kefene almışlar beni dört koldan bir omuzalar be anne koyacaksiniz beni bir çukurun içine atacak misin bir avuç topraği üstüme bırakmayın beni burda yaniz be anne sana başin savol sun diyen olursa olum ölmediki de be anne sevdiyin kalbin de yaşayacakmiş soyle be anne sevdiyime soyleki be anne toprami su ile deyil göz yaşlariyla sulasin be annem..

Bu şiir toplam 509 kez okundu.
15.06.2011 02:28:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı