Musa Çelik

YAĞMUR VE SEN

Dışarıya yağmur
Yüreğime hasret
Fikrime sen
Nasıl yağıyorsunuz
Üçünüz birden bir bilsen....

Yağmurdan kaçanlar ve yağmura koşanlar
Tam ortasında bu çelişkinin ben!
Gözyaşlarım yağmura karışıp düşer bir fidanın toprağına
Sonra boy verir sevdamın darağacına

Dışarıda çıldırasıya; yağan yağmur
Islatamıyor caddeyi;
Hasretinin yüreğimi,
Fikrinin aklımı
Islattığı kadar,

Bir yıldız tutarım gecenin karanlığında
Ne sen bunu bilirsin nede yıldızlar
Yıldızlar kadar uzak olsan da bana
Gökyüzü kadar büyüktür sevdam…

Bu sevdanın mağdur kalacağını bilsemde
Ki Mağdur kalan sadece sevdam değil yüreğimde!
Yine de yüreğimde eksilmez umudun
Hasretin yorganım olup kaplasa da tüm bedenimi..

Hükümsüz bir sevdanın sanığıyım ben
Ama bilemezdim ki gözlerinde müebbet yiyeceğimi…
Hükümsüz sevdam, bırakma beni hasretinin kıyısında
Ya al götür beni derinliklerine, ya da vurma dalgalarını üzerime

Artık anla ve dinle yüreğimi;
Gitme benden uzağa
Uzadıkça hasretin
Buz tutar yüreğim…


Musa Çelik

GÖNDEREN : mehmet sadık

Bu şiir toplam 759 kez okundu.
18.07.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı