ERTUĞRUL ERDÖNMEZ

ne yaparsan yap beni

YAK BENİ KÜL EYLE ŞU BEDENİMİ ISRARA KULAK VER BİRAZ
ÜŞÜDÜM DONDUM HAYAT DENEN ZİNDANDAN
GÖZYAŞIMA SON VER DERDİME SİLGİ ÇEK
UMUTLARIMI YELLER ALDI AZAN YARALARA MERHEM OL BİRAZ


YILLARDIR KATLANDIM KIZGIN YAĞLARDA KAVRULDUM
RUHUM ELLERE ESİR OLDU YILLARCA YORULDUM
DELİ İDİM ÇILGINDIM ÇOŞARDIM YALAN SÖZLERLE
DOST DARBESİ YEDİM DÜŞÜNDÜM TAŞINDIM DURULDUM


KIR BENİ ÇALI GİBİ, PARÇA PARÇA TÜTSÜN BEDENİM
DUMANLI DAĞLAR ARDINDA YOK YOLUM GÖZLEYENİM
NERDE KALDI DİYİP YOK ADIMLA SESLENENİM
ELİ KOYNUNDA KÖYDURAĞINDA GELECEK DİYE YOK BEKLEYENİM


AT BENİ YIPRATIPTA ÇÖP EYLE BEDENİMİ
ÖYLE ATIP GİTKİ ARKANI DÖNMEDEN GİT ANLAYAYIM DEĞERİMİ
SARACAKSAN KIR KEMİKLERİMİ ÖYLE BİR SARKİ
AŞKI HASRETİMİ BİTİR HİSSEDEYİM NEFESİNDE NEFESİMİ…




ERTUĞRUL ERDÖNMEZ

Bu şiir toplam 765 kez okundu.
14.05.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı