Hilal Alici

Üşüyorum

Üşüyorum
yüreğimi ısıtacak bir yürekli var mı?
gelipte ellerimi tutacak
gülümsemesi bile yeter bana
tek başıma olmadığımı bileyim yeterki

üşüyorum
dayanamıyorum artık bu lanet sancıya
sobam cayır cayır yanıyor karşımda
ama yüreğimi ısıtamıyor bile
öylesine bi üşüme kaplıyor ki bedenimi ölüm sancısı misali
dayanamıyorum
akıyor yaşlar gözlerimden
tutamıyorum
aslında ben
yanlızlığıma ağlıyorum
kimsesizliğime ağlıyorum
en önemlisi de
SENSİZLİĞİME AĞLIYORUM

ben yanlızların kadınıyım arkadaş
kimsem yok ki benim
ben..karanlığın kurbanıyım
beni kurtaracak yiğit mi var

üşüyorum
sevgisizliğime
aynadaki yüzüme
çaresizliğime
yanlızlığıma üşüyorum
en önemlisi de
SENSİZLİĞİME ÜŞÜYORUM

bazen sessiz çığlıklarımı duyar gibi oluyorum
korkuyorum
bazen titriyorum korkudan
koşuyorum yatağıma üstümü örtüyor seslerin gitmesini bekliyorum
galiba deliriyorum

sobam yanık,evim sıcak
ama
yüreğim...yüreğim...
soğuk... çok soğuk...
içimdeki ben
sanki kış mevsiminin dondurucu soğuğunu yaşıyor
çaresizim
engel olamıyorum tüm bu olanlara
belki tüm bu olanların tek sebebi var
o da SENSİZLİK

Bu şiir toplam 432 kez okundu.
11.05.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı