NEJAT GÜLÜMSER

SENİ ANLAYAMADIK

Bu vatan benim mi her şey değişik
Şu takke şu çarşaf şu cüppeye bak
Ne yazık devrimler hep delik deşik
Çürümüş sadakat fikirler çorak

Güneş doğsa bile gönül karanlık
Sokaklar kapkara nerde aydınlık
Neden karanlığa neden hayranlık
Söker mi bilemem beklenen şafak

Bir mucize olsa insen göklerden
Ne sorar isterdin bilmem bizlerden
Kaldırma başını yattığın yerden
Bakma hilalime utanır bayrak

Sahip çıkamadık emanetine
Sokulduk düşmanın vesayetine
Sığındık dincinin merhametine
Vatanı kaybettik bak sokak sokkak

Kahrımdan dinmiyor şimdi gözyaşım
Sen yoksun zehroldu ekmeğim aşım
Yurdumda eğildi bak o dik başım
Bu gönül virane umutlar uzak

Mahçubum resmine bakamıyorum
Yakama bak seni takamıyorum
Bu utanç altından kalkamıyorum
Gel artık al beni al aziz toprak

Mekanları şimdi olsa da saray
Taptığım simgesin ey yıldız ey ay
Kalsa da yurdumda en son Kubilay
Vuruşur yobazla hep inanarak

Bilmem ki onlar mı ben mi yabancı
Üstü başı yüzü dili yalancı
Onlar yarın yolcu biz ise hancı
Cumhuriyet sonsuz hiç etme merak

Boçluyuz bu yurdu bize verene
Kurbanım ne mutlu Türküm diyene
Bir asır değil de geçse bin sene
Seni seveceğim seni anarak

Bu şiir toplam 678 kez okundu.
2.04.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı