ahmet öztürk

bilemiyorum

ben hayatımda ne yaptığımı bilemiyorum
ne yapacağımı da kimse bana söylemiyor
bu yüzden ne yapacağımı da bilmiyorum
bu dünya denen köprüden öylece geçiyorum
karşıma çıkan acılara selamımı veriyor
ellerimi açmış mutluluk dileniyorum
bilmiyorum bu mutluluk nasıl birşey
hiç karşılaşmadım ki anlatayım
ben ne yazdığımıda bilmiyorum
aklıma gelenleri öylece yazıyorum

bazen duyuyorum aşk diye bir kelime
soruyorum aşk nedir diye
karşılık bulamıyorum bu soruma
bari insanı mutlu eder mi diye soruyorum
yine sorum öylece karşılıksız kalıyor
aradan zamanlar geçiyor ve bişeyler oluyor
aşk mı acaba bu diyorum
bu sefer yüreğime soruyorum
o bu sorum karşısında titreyerek duruyor

bazen diyorum gideyim buralardan
ne aşk ne mutluluk ne acı
hiç birşeyin olmadığı yerlere
soruyorum kendime varmı öyle bir yer diye
bilmiyorum diyorum ama içimde bir umut var
her zaman diyorum kendime beni yaşatan umutlar...

Bu şiir toplam 659 kez okundu.
8.02.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı