Kübra yalnız

Sende unutursun anne...

Sende unutursun anne
Denemiyorum artık başaramıyorum bıraktım saldım kendimi bende onunla
Üzülmek ne çare kimseye yok bir fayda üzülen tek kişi yine ben anne
Uysa da hayatıma zorluklarla baş edemiyorum
Artık dayanamıyorum mücadele edemiyorum anne
Bir fiske ile yıkılacak gibiyim dağıldım tutamıyorum kendimi
Neyi sevip onun için mücadele etsem sonunda bana bir zarar geliyor
Feryatlar figanlar içinde bende yıkılıyorum anne tutunamadığım bu hayattan
Gidiyorum gözükmüyor ki ilerisi nerde benim için en hayırlısı anne nerde
Bıkmadan usanmadan yapamıyorum anne sen nasıl dayandın
Artık sakın üzülme kurtuluyorsun benden
Bu kadar acıya kim dayanır
Peki ya bu kadar sıkıntı
Kimse bilmiyor kimse görmüyor ben feryat figan içinde aranızdan ayrılıyorum anne
Bağırıyorum kimse fark etmiyor anne sizde mi sağır oldunuz anne sizde mi?
Yardım eli uzatan da kalmadı artık herkes bıktı benden anne aynı seninde bıktığın gibi
Gelmeyin üstüme anne artık unutun
Beddualarım tuttu dersin sende unutursun rahatlarsın artık
Seni kızdıran sözünü dinlemeyen asi bir kızın olmayacak anne
Sende unutursun hani diyorlar ya ölüsü olan bir gün ağlar kızı olan her gün ağlar
Sende unutursun anne üzmekten üzülmekten yorulduğum için pes ettim anne
Dayanamıyor artık bu cesedim buna ruhum kendini aşmış durumda anne
Ben artık ben değilim anne geçer yakında sende unutursun anne
Yakında giderim buralardan çok uzaklara
Hep merak ederdim ölümün arkasında ne var diye
Artık öğrencem söylenenler doğruysa intihardan bir ömür cehennemde anne olsun bu da geçer
Kolay olacak anne kolay
Bir kerelik bir acıyı uzun bir ömre yeğlerim anne
Geçecek bunlarda unutursun anne sende unutursun

Bu şiir toplam 489 kez okundu.
10.01.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı