Nilgün Pakyıldız

Sen İle Sensizlik

Yıldızımdın sen benim,
Kayıverdin gecemden.
Aşk denilen o sırrı,
Alıverdin avuçlarımdan çözemeden.

Sen ile sensizliğin arasında,
Kalıverdim başıboş, apansız!
İnan ki sende kaldığım doğru,
Yalan olan ayrıldığımız.

Nicedir alacakaranlıklardaydım,
Sana sığındım lisan-ı aşk ile...
İlkin erişilmezdin, eridi dağlar...
Sonra yol verdi yüreğin, yüreğime...

Lal oldu dilim, boyun eğdim,
Bahar rüzgarı taşıyan muhabbetine.
Göğsünde yaslı kalaydı,
Bir ömür boyu dertli başım.
Ülkemden göçmeseydi,
Ayrılığın ufkuna sevda kuşlarım.
Ne ki duyduğum endişe, bilmiyorum..
Nedendir senden uzak kalışım..

Viraneye döndü hem ruhum,
Hem de, zaman ve mekanım.
Ellerim yaban ellerde,
Ellerinin sıcaklığını, şefkatini arıyor.
Alnımda son kondurduğun busen ile,
Dudaklarımda tebessümün duruyor.

Şimdi, sadece sen varsın düşlerimde...
Hem gecemdesin, hem gündüzümde...
Kalıversende kalbimde aşkımsın, gidiversende...
Aşk buymuş meğer,
Sevgiliye acı versede!

Nilgün Pakyıldız

Bu şiir toplam 534 kez okundu.
27.12.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı