Şeydanur ÖĞRETMEN

karantinada bir yıldız güneşi

başlangıcta birdik ama nedense
sevmek icin geç ölmek içinse erkendik
ve herzaman eksikti her bir tarafı gönlümün
senligin ortasında işim yokken
pir parmagımla aya dokundugum zamandı işte her günüm
batarken ufkumun derinliklerinde alaboraya maruz bir taka
ve bulaşmıstı zorbalıklar bir yandan kızıl karanlık güneşlerime
aglayasım geliyorduda nedense aglayamıyordum yanıklarken sulanan
zavallı sudan seded dertlerime
seni sen tamamlamıştın
bana bırakmamıştınki
belkide bende ekleyecektim güzelligine bir maneviyat ülkesi
demekki gec kalmışım son vapurumda gitmiş artık o parıltılı limandan
ve için ayrı dışın başka olmuş nasıl olduysan
yolumu gözlerinde kaybettim sanki ele avuca sıgmazken bu yollar
çabuklulugumla bu tembelligim dalga gecercesine alttan aldıgım
istenmedigimide bile bile bu yagmur damlalarının altında
can evimden vurulurcasına sürüklendigim bir cocuk aglamasında sahipsizce
binlerce umuttan biriydim
geripliligimin son anlarında yeşeren bir bitki gibi
yeşillerine tutsak oldugum saatlerde
kıştırtırcasına yer altındaki lavları
ve saklanırcasına ben tüm gerçeklerden yüzleşircesine
temenni oldugum gibi şayet
korkusuz korkaklıgının semtinde carpık ve dramatik olan bir öykü misali
bir ben alıngan nöbetlerimde nankör
bir cıglık bekçisi gibi
karantinada sarhoşlugum uyanırken
birden bire çıktın karsıma
ansızın
sen olan yıldız güneşi
başkası degildi buna inanıyorum
bir karantinada bir yıldız güneşi............

Bu şiir toplam 690 kez okundu.
25.10.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı