Çağla Keskin

BELKİ GÜZELLİĞİM YOK AMA... (ÖĞRETMENİM)

Öğretmenim sana bu ihaneti nasıl ettim.
Nasıl vurdum arkandan seni,
Affet beni öğretmenim ne olursun affet.
Sana farklı gözle bakan öğrencini affet.

Sen sevgi dolu bakarken gözlerime,
Bense ihanet dolu gözlerle baktım gözlerine.
Affet beni öğretmenim ne olursun affet.
Sana kapılıp giden gönlümü affet öğretmenim.

Sen öğrencin olarak görürken beni,
Bense seni hep kalbimin aşkı olarak gördüm.
Affet beni öğretmenim ne olursun affet.
Gözlerinde kaybolup hayeller kuran gözlerimi affet.

Bazen öğretmenim demek gelmiyor içimden.
Zaten bir öğretmene aşık olduğumu düşününce,
Dayanamıyor göz yaşlarına boğuluyorum.
Seviyorum seni kendimden bile çok seviyorum.

Kaç kez vazgeçmeye unutmaya çalıştım seni,
Kendimden vazgeçtim ama senden geçemedim bir türlü.
Sev beni öğretmenim ne olursun sev.
Zerre de olsa sevgine muhtacım birtanem.

Nasıl yanıyor yüreğim bir bilsen,
Kaybediyorum bazen kendimi seni düşünürken.
Belki güzelliğim yok ama öğretmenim.
Sana verebileceğim bir kalbim bir de sevgim var.

Yazmakla bitmiyor sana olan hislerim.
Ölümü seçerim ama sensizliği asla.
Evet de öğretmenim ne olursun evet de.
Sana bir ömür sunacağım aşkıma evet de.

Vereceğin cevabın hayır olacağını bilsemde,
İçimde küçücük bir umudum var öğretmenim.
Aşkınla yanan kalbimi, gözlerinle söndürür müsün?
Sana verdiğim bu kirlenmemiş sevgimi kabul eder misin?

Bu şiir toplam 583 kez okundu.
15.07.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı