Cumali Cumalioğlu

Seni Nefretine Bırakıyorum

kanla irileşmiş
gözlerin öfkeli
ağzın açık
Dur!

ödümü koparma çığlığınla
senin aşka saygın yok
üstelik sevmeyi de bilmezsin
Sen!

çocukların bağırışları arasından
alıp başımı giderken bir bilinmeze
seni nefretine bırakıyorum
çocuklara dokunma!

vakti kendiliğinden geldi
başını alıp gitmenin
bu köhne savaş alanından

eski anıları çaktım duvara
asılı kaladursun
yeni savaşların suçlusu olarak

idam ettim
resimlerde mutluluğu

çekici başımda kırarak
aldım yenilmiş başımı
Gidiyorum!

kavga etme sırası sizde
yine de
hoşça kalın
Anılar...!

Cumali Cumalioğlu
Ağustos 2006

Bu şiir toplam 465 kez okundu.
25.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı