Enver ÖZKAN

KADIN

Duruşun gonca,
Saflığın; Okyanuslardan duru,
Masumiyetin
Annesini bekleyen yavru.
Şerrin;
Kabustan da kötü.
Uçan dairelerden
Gizemli halin.
Erişilmezsin
Yıldızlarda katın.
Bazen de ayaklar altındasın.
Mevlaya can verir
Şimşek çakan elin
Ölümsüzlük dağıtın
Cıvıl cıvıl yaşama.
Baldan tatlı, zehirden acı
Sur düdüğü dilin.
Sen nesin?
Şeytan mısın melek misin?
Biliyorum Adem''i de kandırdın.
Sultanı köle, köleyi sultan edersin.
Hayat nizamının dengesi
Kadın...

Bu şiir toplam 626 kez okundu.
30.11.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı