Enver ÖZKAN

BENZETTİN

Benzettin

Sevdiğim güzel yar beni genç yaşta
Sararıpta solan güle benzettin.
Senin yalın sevdan ölüme bedel
Coşmadan kuruyan göle benzettin.

Bu fani dünyada günahım neydi?
Ağzıma aldığım bir yudum meydi
Bütün azalarım her zaman beydi
Şimdide lal olan dile benzettin.

Parlıyor suratın kamaşır gözüm
Hasret çeke çeke tutuşur özüm
Neler yaptıysam da gülmedi yüzüm
Kanayan yaramı sela benzettin.

Aşkın ateşiyle kavrulup yandım
Sevdiğim bir yudum su verir sandım
Çok muhanetmişsin aldanıp kandım
Cismimi yakıpta küle benzettin.

DELİ ENVER söyler efkarla yine
Dertlerim on iken çıkardın bine
Buna çelik olsa dayanmaz sine
Ok gibi işleyen yele benzettin.

İstanbul - Ümraniye

Kaynak:''OZAN DERGİSİ''-Adana. Sayı:77-78, Ağustos-Eylül - 1998

Deli Enver ÖZKAN

Bu şiir toplam 702 kez okundu.
17.11.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı