muzaffer armağan (marmagan)

DİRENİŞ

Seni her gördüğümde,yüreğim titriyor;ellerim gibi.
Seni her andığımda,
yokluğunun acısıyla
gözlerimden süzülen yaşlarımı silen ellerim gibi.
Seni her andığımda,
yokluğuna dayanamamanın yoğunluğuyla
saçımı,başımı yolan,
duvarları yumruklayan ellerim gibi...

Seni her gördüğümde,aklım kilitleniyor;dudaklarım gibi.
Seni her andığımda,
yüreğimden kopup da boğazımda düğümlenen
SENİ SEVİYORUM diyememenin ezikliğini yaşayan
dudaklarım gibi.
Seni her andığımda,
sana dair sevgimle yoğrulup da yüreğime dar gelen
yoğun hasretimi söze dökememenin çaresizliğini soluyan
dudaklarım gibi...

Seni her gördüğümde,
ölüp ölüp diriliyorum,zor duruyorum ayakta.
Direniyorum,ne için olduğunu bilemeden.
Beni çaresizce sensizliğin ellerine bırakan vefasızlığına mı,
yoksa,
vefasızlığına rağmen
seni hala çok seven yüreğimin kendini hemen
salmasına engel olmak için mi?
Bilmiyorum.

Bu şiir toplam 534 kez okundu.
17.06.2008 20:58:40

• Yorumlar
• Yorum Yaz