Kerem GÜLSOY (keremcem)

SENSİZ AKŞAM

şafak ta basıyor şimdi karanlığı
ve ardından bedenim de bir keskin korku olur
titriyor bedenimin dört bir köşesi
ve ağlayışlarla ıslanıyor bedenim
şimdi yine şafakla gece bitecek
vuslat zamanı gelecek gündüze
ve korkulu bedenim ıslanır terden
bir ter kokusu alır ruhumu
ruhumun ta derin köşelerini sızlatır
ve zambaklarla sızlanır zifiri karanlıklar
karanlıklar ağır ağır geliyor üstüme
ve karanlıklarla birlikte yine korku sarıyor
keskin bir korku
ah hicranlı akşamlar niye karanlık oluyor
karanlık olmasa bedenim sızlamaz
ve bu akşam yalnızlık sardı yine beni
yalnızlık sigara külü kadar yalnızlık
ve o sigara külü içinde pıhtılanmış kan
kan içinde de bir mukaddes kalp
martıların uçuşu kadar masum bir kalp
bir aziz ruhu sardı nedense bedenimi
ve akşamları yine şafak sökmekte
ve yavaş yavaş uyanıyorum yine gündüze
gündüz esrarı sarar her tarafımı
ve esrar içinde binlerce gam keder sarar beni
yoksun yanımda diye ey sensizlik
ve yine korkulu akşamlara
merhaba diyorum şimdi merhaba
yalnızlığımın ta derin izleriyle elimi uztıyorum
sensizlik yoksun dünyanın dönüşüyle
her dönüşte sen de olsaydın
bedenim titremezdi sensizlik
zambaklar bizimle olacaktı
o zaman şafak olacaktı hep bizim için
akşamın korkusu içimde
gündüzün ersarlı gamı omuzlarımda olmazdı sensizlik
olmazdı sensizlik
değerli insanlara hayratımdır
kerem gülsoy 01.06.2008

Bu şiir toplam 472 kez okundu.
1.06.2008 21:05:19

• Yorumlar
• Yorum Yaz