yusuf hoca (yusufhoca)

DURUŞ

Bir duruşun olmalı,
Yaşama, kavgaya ve sevdaya karşı.
Öyle manken duruşu türünden değil,
Belki hiç yaşanmamış bir yiğit duruşu

Bedene uymalı. Hem de zamanında almalı,
Ve takınmalı.
Bayram sabahındaki çocuklar gibi.
Kendinden emin, mutlu ve neşeli.

Ne eksik ne fazla;
Tam sana göre, tam senin gibi.
Bedenine uysun dedimse aldanma,
Elbisen gibi değil; derin gibi tenin gibi.

Korumalı seni.
Daha uzaktan bakıldığında,
Kem gözlerden ve kavgadan.

Demeliler ki bu onun duruşu.
Hali tam o’na göre, tam o’nun gibi,
Beklenmedik bir şey yok ,
O’ndan geldikten sonra.

Duruş “hava” olsun diye olmaz.
Olursa daha baştan kaybettin.
Yaşam kaldırmaz sahtelikleri, hemen anlar.
Ancak çok da naziktir. Belli etmez.
Zaman tanır sana: Bir duruşun olsun diye.
Yoksa anlamın kalmaz onun için,
Sıradanlaşır, dahası sığlaşırsın.

Bir duruşun olmalı.
Bir de geç kalmamalı.
Zaten çok da uzun kullanamayacaksın.
Geçtiği yerde iz bırakmalı.

Aslında, sıradanlaşmaktan.
Hatta,
Sığlaşmaktan bile korkmamalısın.
Bu senin duruşunsa.
Ancak bilmek zorundasın:
Sıradanlığın ve sığlığın derinliğini.

Ne yapabileceksen yapmalısın.
Yoksa kalmaz geride bir tozun bile.
Bir toz bile olamıyorsan,
Yaşamın başka bir anlamını bulmalı.

Korkuya, sevgiye,
Nefrete, hüzün’e.
Hülasa, karşılaşacağın her bir şeye:
Bir duruşun olmalı.
Sadece bir.

Hava bozuk, iklimler kızgın.
Fırtınalara ya da kavurucu sıcağa,
Ya da her neyse karşılaşacağın.
Nasıl ve de neden dayanacaksın?

Bir duruşun olmalı. Yaşama ve kendine borcun olan.
İnsanca kalmak ve anılmak, sağlam yürek ister.
Yoksa parçalamak için sırasını bekliyor:
Fırtınalar, korkular, böcekler.
Dahası.
Biliyorsun işte söyletme bana,
Sevgiler.

Bu şiir toplam 669 kez okundu.
17.05.2008 15:34:21

• Yorumlar
• Yorum Yaz