zeki koç (zekikoç)

küfrettim

boşa geldiğim dünyada
anam süt bulamazdı bana
sefilliğime küfrettim bağışlanmam

beş altı yaşlarında
köyün patika yollarında
sırtımda zıpkın gibi çanta
kalemim yoktun küfrettim bağışlanmam

derken göçetmiştik büyük şehre
babam sırtında odun taşırdı
bir ilçeden bir ilçeye
geleceğimi gördüm babamda
geleceğime küfrettim bağışlanmam

liselileri görürdüm sahilde elle
liselilere özenmişim benim ne haddime
bir gönle girmişim intahar edercesine
sevgiye aşka küfrettim bağışlanmam

aşkı beceremeyip hayata atılınca
bir inat uğruna sahte dostlar bulunca
türlü türlü belalara maruz kalına
neişimvar bunların içinde dedim
sıfatıma küfrettim bağışlanmam

hep böyle küfrettim herşeyin ardından
hep küfrettiklerim oldu bağışlanan
şimdi sana küfrediyorum ey yalan dünya seninde ananı ssssatarım bağışlarsan

Bu şiir toplam 524 kez okundu.
26.03.2008 23:39:31

• Yorumlar
• Yorum Yaz