mehmet denizciler (derin yalnızlık)

KARANLIKLAR ÜLKESİ

Sensiz ben karanlıklar ülkesinde yaşıyorum,
Her yer karanlık,
Hiç bir şey görülmüyor,
Sevgi bu ülkeden çok uzaklarda kalmış,
Mutluluğun ise mezarda kemikleri bile kalmamış,
Burada insanlar birbirleriyle hiç konuşmuyor,
Dostluk,arkadaşlık yıllardır buraya uğramamış,
Güneş ise burada hiç doğmaz,
Gökyüzü hep karanlık,
Yıldızlar geceyi aydınlatır,
Ama dünyadaki gibi değil çok daha sönük,
İnsanların kalbinde hiç sevgi kalmamış,
Kimse kimseyi sevmiyor,
Herkes birbirine nefretle bakıyor,
Burada nehirler bile nefretle akıyor,
Bu ülkeden kurtulmam senin gelmene bağlı,
Gelmezsen eğer,
Ömür boyu bu ülkede yaşayacağım,
Bu karanlıklar ülkesinde,
Nasıl yaşarım ben bu karanlıklar ülkesinde,
Bu karanlıklar ülkesinde...

Bu şiir toplam 456 kez okundu.
28.01.2008 14:13:31

• Yorumlar
• Yorum Yaz