tuğrul şenol (tuğrul şenol)

gülüşün

Gülüşün dağılırdı dağıtırdı
Bir sisti dünya
Bir karış toprak bir karış insan
Bir karış suskunluk

Mühürlüydü dudaklar
Estiği şehri yakıp yıkardı rüzgar

Gülüşün ayırırdı
Papatyaları yapraklarından
Ben yeni bir yaşamak açardım
Silinirdim yine yazılırdım

Öfkemden derdimden kafa tutardım
Geceleri gelirdim eve
Konuşmazdım susardım
Ağlardım

Gülüşün bölerdi gece uykularını
Şehir uyanırdı
Behçede kiraz ağacı uyanırdı
Ben utanırdım
Bir sus buz tutardı dilimde

Mühürlüydü eller
Tutuşamazdı
Ateş yanardı
Yalnız adını bilirdim yalnız seninleyken yandığımı..

Bu şiir toplam 705 kez okundu.
24.01.2008 23:30:05

• Yorumlar
• Yorum Yaz