abdullah oral (vurguni)

Sende Kalmayı Özledim

Sende Kalmayı Özledim

Kaşlarının üstüne düşünce kâkülün
Dudaklarından gül suyu tazeliğinde geçerken
Savrulurdum Gülüşlerinin sevgi denizinde
Ben hep çocuk kalmak isterdim gözlerinde

Çıldırasıya yağan yağmurun altında
Sen yüreğinin götürdüğü yere yönelince,
Ben hüküm giydim-
Yüreğimin kuytusunda kaybolmaya.
Ki ben sende çocuk kalmayı özledim..

Oysa öpüşmeyi günah sayan gecelerde
Elim ellerinde sırım sıklım ter dökerken
Hayatıma anlam katan ihtiraslarla, yandım.

Sensiz öte diyarlara taşıdım yalnızlığımı
Bu şehrin ayaza kesmiş sokaklarında.
Yüreğimi cehennem ateşine koyarak gittin..
Bir bilsen nasıl çığlık çığlığa sensiz duygular

Dudaklarımda sızısı saklı Hasretinin
Dalıyorum gecenin ıslak kalbine.
Teninin sıcaklığında yanmak istiyorum,
Dile geliyor sensizliğe tükenişim
Kucaklayarak hayalini:
Sensizliğe sarılarak öpüyorum kara geceyi

Yokluğuna avunmalar kalıyor yarına
Anılarımı salıyorum gün doğumuna
Akşamlar sen olup yeniden düşüyor kapıma
Başlıyorum sensizliğe yanmaya
Gecenin buz tutmuş dehlizinde

Düşlerimde sen olan uykuları özledim.
Aç gözlü on sekizlik delikanlılığımı,
Günün ağardığı yere soluksuz düşmek uğruna
Dizlerine başımı yaslayıp, aşk dilenmeyi-
Ben sende çocuk kalmayı özledim..

Abdullah Oral

Bu şiir toplam 506 kez okundu.
9.12.2007 15:16:08

• Yorumlar
• Yorum Yaz