İoannis Bozikis (Yanis Bozikis)

Yazık oldu Artin beye

Yazık oldu Artin beye,
uzanıp yatmış
sessiz,sedasız
yeşil gecede.
Tuhaftır hikâyesi,
anlatamam sizlere.
Kaldırımda serilmiş
ay ışığına karşı.
Öyle ölürdü Artin Garibyan
her akşam dokuz sularında,
Abidei Hürriyet caddesinde.
Yine düşmüş,dağılmış
Ermeni Artin.
En son düşüşü
olmalıymış zavallının
o Nisan ayının
yirmisekizinde.
Yalnız Kısır ağlardı
başının üstünde
ve yallardı kömür yüzünü,
yıldızların pırıltılı
ağırlığı altında.

Yaşamak zordu
Arto Garibyan
şu açlar dünyasında.
Hangi kapıyı çaldınsa,
ürpetirdi geceleri
iyimserliğin ve yoksulluğun.
Yarın öleceğim derdin hep
ve korkuturdun beni
kusturucu sarhoşluğunla.
Bindokuzyüzyetmişiki değilse,
bindokuzyüzyetmişüç,
Şubat değilse Nisan,
Salı değilse Cuma
ve hep öyle ölürdün
şu açlar dünyasında.

Bir türlü
çıkmıyorsun aklımdan.
Ölünecekse sarhoş ölünmeli derdin
küstahça yaşamaktansa.
Ve benimsedin ölümü
gökyüzünün aydınlığına
uzanmak için.
En son düşüşündü
o Nisan ayının
yirmisekizinde.
Ağlardı Kısır yapayalnız
başının üstünde.
Ve bakardın bir türlü uyanmıyan
Abidei Hürriyet caddesine
ve bakardın kaldırımlardan bize
tebeşir,yenik,yorgun gözlerinle.

Bu şiir toplam 403 kez okundu.
18.05.2013 08:45:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz