(hakantarkan)

Minik Kız

henüz gün yeni kararırken,
tamamlamak üzereydi küçük kız kumdan kalesini.
denizin gel gitleri sahile sürüklerken azgın dalgaları,
el feneri aydınlatıyordu kumdan kaleyi.
minik avuçlarını açarak küçük kız,
köpüklerden korumaya çalışıyordu eserini.
fener sönmeye yüz tutarken,
fire veriyordu kum taneleri.
göz kapakları yorgun ağlamaklı sesiyle küçük kızın,
dalgalara yenik düşmüştü emeği.
evin yolunu tutma vaktiydi,
çok çalıştım kalem yıkılmasın diye ama,
göz yaşı dökmeden,
ben yemeği hak ettim anne diyebilmeliydi…

Bu şiir toplam 589 kez okundu.
16.08.2007 16:44:23

• Yorumlar
• Yorum Yaz