yeliz kılınç (HAYAT499)

İNTİHARIM

İNTİHARIM


kursağımıza düğümlenmişken
Hayatlarımız
...Eksik yarınlardan kalma bir sevdaydı
Yaşamak…
Bir oyundu masalında yalan gizlenen
baharımıza kan değdiren….
Terlerken
Çocukluğumuz
Hep bir yanımız vuslat…….
Bizde mi sıra çekip gitmek
Suskun şehirlere.
Bizde mi sıra ertelemek ağlamayı
Yok saymak ihaneti kentinde
Biz seninle bir martının iki kanadı gibi
Biz seninle bir gülün son mecali gibi.
neye yarar bu sürgün yürek
umut sağarken ömrümüze
neye yarar geçmişken vakit
bitmişken sevda
neye yarar yaşamak
bütün iyi kelimeleri satmışken
kader tacirlerine……….
daha hiçbir parmak yarası
kapanmamışken
biz başaramadık
intiharım geceler ve zaman ihtiyardı
dikenli yolların başlangıcıydı sevmek
ve ağlıyordu karanfiller
sana gelmek uğruna
dirençsiz bir gecenin
sabahında ölüyordu bütün düşler.
Sessiz coğrafyaların
Sert iklimlerine hasret taraflıydık
ve
Acı yağarken avuçlarımıza
Gidiyorduk bekaretsiz yüreklerden gizlice…
daha
İstanbul gibi sevmemişken
Daha hürriyetimiz için ölmemişken
gitmek neye yarardı
Biryanı hep yarım yamalı
Neydi sevmek
Hep güz gibi bakarken cemalin
Dilimin ucunda kederim
Şiirlerimiz vedalaşırken bu ürkek davamızda
Ölmek neye yarardı
………….


YELİZ KILINÇ

Bu şiir toplam 649 kez okundu.
16.11.2011 17:50:58

• Yorumlar
• Yorum Yaz