büşra koç (busra91)

Sensizliğin Ölümü

Sensizliğe dayanamıyorum artık
Nefret etmeye çalışıyorum olmuyor
Sana sevgim o kadar büyük ki
Nefretimin üstünden atlayıp geçiyor
Kendimi bilmeden yaşama tutunuyorum
Ben belki bir delinin gördüğü halüsinasyon
Belki dünden kalma yaşanmışlıkların açtığı yara
Ya da belki hayatın acımasızlığına yenik düşen
Ruhların son düşüncesiyim
Hangisiyim ben de bilmiyorum
Dayanamıyorum artık vücudum uyuşuyor
Ellerim titriyor zihnim bulanıklaşıyor
Gökyüzünden siyahlar yağıyor üstüme
Ve bir mevlevi edasıyla düşüyorum yere
Üstüme çöken karanlığım
Ve ruhumu kemiren sensizliğim
Beni ölümün soğuk sessizliğine gömüyor
Geçmişin dipsiz kuyusunda kalan ruhum
Bedenimi terk ediyor yeni ufuklara açılırcasına

2007-06-19
03:45

Büşra Koç

Bu şiir toplam 513 kez okundu.
20.07.2007 04:24:07

• Yorumlar
• Yorum Yaz