çoban yıldızı (çoban yıldızım)

neredesin serminim.. neredesin..

Biliyor musun bir tanem uzaklardan bir ses olmanı isterdim,bir selam,bir nefes..'üşüme' diye seslenmeni isterdim..Bir el olmanı isterdim,bir kol..'özledim'deyip sarılmanı.. En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim.Kınalı bir bahar gibi,umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omzuna,ağlasaydım doya,doya.. Geçerdi üşümesi yüreğimin,geçerdi üşümesi içimin,kirpiklerimde yağmurlar dumanlanmazdı biliyorum...Seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısın da buluşmak,saçlarının kokusundan öpmek,içime çekmek ve serin soluğundan içmek,sana sarılmak,kucaklamak,uçmak isterdim... Ama nafile,aramızdaki bütün yollar kapalı..Bütün dallar kesik..Yokluğun buz gibi soğuk SERMİNİM.. Üşüyorum... Yüreğim de donmuş sanki,Gözlerim de... Ateşler için de bedenim.. Öyle bir üşüme ki,hiç bir şey ısıtmıyor artık.Bütün uzuvlarım uyuşmuş.Ezip geçiyor ruhumu acılar...
Yoksun işte,kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi.Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde,ağrılı şiirler topluyorum gecelere şimdi... Bilirim,sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır;yakmaktır yüreğini yangınlarda. Ama ben üşüyorum..Yokluğun buz gibi soğuk SERMİNİM... Yakacak bir şeyim de yok... Ağlıyorum buza dönüşüyor göz yaşlarım..Ağlıyorum,akıp gidiyor göz yaşlarım çağlayanlara... Baka kalıyorum ardından çaresiz... Ah.! bir el olsan dokunsan alnıma,okşasan saçlarımı bir anne şefkatiyle...Geçerdi ağrısı başımın,geçerdi biliyorum... Bir gül olsaydın bahçemde koklasaydım nefes,nefes;çekseydim içime derin,derin.... Bir olup baksaydın gözlerime,çekip alsaydın içimdeki hüznü... Ah.! bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim,nasıl sevinirdi dudağımdaki gelincik,kapımdaki akasya..... Susuyorum artık deri,derin... Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi... Oysa ne kadar çok hasretim seninle konuşmaya,anlatmaya,anlaşılmaya... Oysa ne çok istiyorum,tüm bedenim de söküp almanı yalnızlığımı,hicranımı bir tılsımla.... Yüreğim kan revan,dikenler acımasız,ayaklarım kırık koşamıyorum artık doruklara,menzil uzak... Gel.. Yüreğim ol seher gülüm,her ölümüm de bana yeniden hayat ver.Elim ol.ayağım ol,canım ol...Gecem-gündüzüm ol....Ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur beni,yeniden doğur umudumu.Her öldüğüm de yeniden yarat ki,seni ne kadar çok özlediğimi anlatayım yeryüzündeki bütün canlı ve cansız varlıklara,ne kadar çok sevdiğimi.... Önce sen gel SERMİNİM solmadan resimler,şiirler sislenmeden..İslenmeden geceler... Sonra ölüm gelsin.......................... YOKSUN İŞTE KALBİMİN KUYUSU EN HAZİN SESLE İNLİYOR ŞİMDİ... neredesin..neredesin... neredesin...neredesin.....nerede.................

Bu şiir toplam 520 kez okundu.
6.06.2007 00:24:05

• Yorumlar
• Yorum Yaz