Kübra Konuk (..pesidef..)

Benim Okulumdakiler

Dotluk bilmez benim okulumdakiler
Benim okulumda herkesin iki kişiliği var
Neden bilmiyorum ama bana gösterdikleri hep kötü tepkileri
Yani 2. kişilikleri…
Hangisi gerçek hangisi sahte?
Ayırt etmesi çok zor
Vadesi bitmiş bazı kişiliklerin
Olayların karşısında hüsrana uğrayan hep benim başım hep benim başım!
Yalan yok yüreğimde, yalan dostlarımın dilinde
Hepsi titrer sonunda sorgu günü gelince
Onlar birinde bile savaşmayı bilmezler
Size söylüyorum vazgeçipte yenilenler
Farklı değil heşey aynı olup bitenler
Savaşı sonuna kadar bitiren söylesene kimler
Ben 2. kişiliğimde savaşırken
Havada uçuşur yenilgiler
Şimdi başıma bitişirler yenilenler
Savaşmayı bilmez benim okulumdakiler
Sevgi bilmez benim okulumdakiler
Onun gözlerinde dalga olmayı göze alıp ipliklemeyi
Bilmez onlar karşılık beklemeden sevmeyi
Hepsinin çıkarları peşinde tek hedefi
Oyuncak etmiş her biri elinde aşkı sevgiyi
Hiçbiri görmek istemez doğru olan gerçeği
Yaşamayı bilmez benim okulumdakiler
Yaşamı doğum-ölüm diye sınıflandırırken
Ne beklersinki o hain gitmeyişlerden
Benim okulumda herkes geliyor sahte dillerden
Hiçbiri gerçeği söylüyemiyor bilmiyorumki neden ?
Benim okulumda gerçek hep arka sıralarda
Okulumdakiler yanaşmaz hiç o sıralara
Yaşamın tadını çıkarıyor hepsi
Bilmiyorlarki o tadında sonunun geleceğini
Benim okulumdakiler sahte kişilikleriyle yaşıyorlar
Yüzlerindeki maskeleri hiç çıkarmıyorlar.
Bazılarının maskeleri kaysada yüzleri görünmüyor
Hiçbiri gerçek kişiliğiyle yaşamıyor!

Bu şiir toplam 611 kez okundu.
28.01.2009 12:57:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz