kağan işçen (kagan_iscen)

Ayaklarım Dayanmıyor Hiçbir Çıtırtıya

ayaklarım dayanmıyor hiçbir çıtırtıya
aklımdakini bölmesin hiçbir eylemi yaşamanın
düş yordamıyla da olsa nefes almamalıyım bu anda
bu anda oh ne feci kardeşliği tüm kıpırtıların
kapı gıcırtıları vahşete açılan sarsaklama cüreti
ikiz yalnızlığımızı
sessizliğin sesi de kaybolmalı diyorum kinsiz
sağır olmalıyım yerin yedi kat derinlerinde
ortaçağ karanlığına gömülmüş gibi
paylaşmalıyım aramızdaki hiçliği
şusuz busuz
hırçın yapraklarıyla savurmalı
anıların en ağrılı güneşliliği
kurulu düzenini saçlarını sevmemin

kelamım yanağımdan damlıyor
göğsümde taşıdığım Ortadoğu
kanıyor bir ucube nehirlerinde
bilinmezliğinde yollarımızı bu kasıp kavuran
kardeşimin ağzını yüzünü gözünü parçalayan
napalmlara rahmet okutan ihanette
Ortadoğu ihanette kanıyor aşkım
sevgili sevgilim
yatağımda yalnız bırakmadığım
son sıcaklığımdı seni düşünmek
karışığım karışıklığım nedenli nedensiz değil
bir yerlerde kardeşim ağlıyor kızım çulum sepetim
ağlıyor
deşilmişliğine değil karnının gözünün kulağının
ağlıyor ağzından bal damlayan ihanete

zulme boyun eğmiyorlardayım bugün
ah saçlarıyla sevişmeme alışkın sevgilim
nefesin bugün Filistin gibi kokuyor
Ortadoğudan topluyorum nefesinin
gencecik ölümlerini

dört yaşında
şekerli sıcaklığının peşinde hala
sabah sütlerinin
Filistinli bir kış sabahı
hangi çocukla ölüyorum
bilemiyorum bulamıyorum
şarkılarına kulak kesildiğim
sevgili sevgilim
belki hepsileşiyorum
düşselleşmeden hemencecik
ilk görüşte aşık olduğum
tasasını çektiğim
şu sana ve bana hepimize
istediğim özgürlük için…

Bu şiir toplam 465 kez okundu.
31.12.2008 19:09:29

• Yorumlar
• Yorum Yaz