Ümmühan Yaşar (ummuhan1977)

Kalbi kırık palyaço

başı öne eğilmiş uzaktan boy göstermiş
gülümseyen bir yüzle kalbi kırık palyaço
sanki bizi güldüren hiç kendisi değilmiş
derinlerde ağlayan kalbi kırık palyaço

inanmadım sesine gülümseyen yüzüne
olmayan mutluluğu satıyordu peşine
dertleri dönüşmüştü sanki bir kurdeşene
anlatmak istiyordu kalbi kırık palyaço

ama dinleyen kimdi kendisini anlayan
sanki kendi değildi derdini sayıklayan
içindeki derin ses dayan palyaço dayan
sadece gülümseyen kalbi kırık palyaço

kalabalık insanlar toplantı etrafında
herkes işin gırgırında ve maskaralığında
etrafına çoşkulu kahkahalar atma aşamasında
birden yere yığıldı kalbi kırık palyaço

karnı mı aç hasta mı kimse bilmez derdini
nabzı atmaz öldü mü kim verir haberini
bir kağıda yazdı mı acaba vasiyetini
varla yok arasında kalbi kırık palyaço

hayat boyu dertlere göğüs geren palyaço
gülmeyen ama çevresini güldüren palyaço
güldürürken ruhunu teslim veren palyaço
affet bizi ne olur kalbi kırık palyaço

Ümmühan Yaşar
Rehber Öğretmen

Bu şiir toplam 760 kez okundu.
22.11.2008 21:12:24

• Yorumlar
• Yorum Yaz