buse çelik (busem)

KENDİME KÜSTÜM

Kimseye değil küskünlüğüm,
Sadece kendime.
Nasıl sönebilir bir insanin yasama sevinci...?
Ve nasıl küsebilir bir insan yasama...?
Her şeyden evvel kendine...!
Küstüm işte, sebepli yada sebepsiz.
Ya da anlatılmayacak kadar çok sebepli.
Kim bilir...?
Hayati o denli seven ben, gülmeyi ve gülümsemeyi,
Nasıl olur da böyle bir insan?
Kendi içine çekilir ve küser kendine...!
Küstüm ya da küstürüldüm, önemli olanda bu ya.
Hayata kapandım, kendime kapandım
İnsanlara, umuda, içimdeki bana ve içimdeki
insana,
Her şeye herkese kapandım.
Her şeyin bir sebebi vardır elbet, hiç bir şey sebepsiz değildir.
"Riyakarlık, ihanet ve yalan"
İşte benim sebeplerim, işte beni bana ve güzel olan her şeye küstürenler...!
Ama her şeyimi geri istiyorum simdi
Sevinçlerimi, umutlarımı.
Yani tükettiğim ne varsa.
Belki aynı tatta olamayacak ama,
Olsun ben geri alayımda, varsın olmasınlar...!
Yeniden yasamak, yeniden gülmek
Ve hayati yeniden sevmek istiyorum...!
Kimseler alınmasın dedim ya
Ben sadece
Kendime KÜSTÜM...!

Bu şiir toplam 430 kez okundu.
17.10.2008 19:44:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz