Rafet kartal (hazini)

Sen bilmesende

Ay ışığın da güneş altında
Bazen sahrada çöl ortasında
Sen bu garibi anlamasanda
Seni aradım sen bilmesende

Akşam olup karanlık basanda
Düşünüp uykularım kaçanda
Yorulupta uykuya dalanda
Rüyama girsen sen bilmesende

Bağrım köz oldu hep yana yana
Gönül taş değil nasıl dayana
Gülmek yasakmış hep ağlayana
Ağlıyorum ben sen bilmesende

Kuşlar bile yuvaya dönerler
İki gönül bir diye gülerler
Güle kavuşan handan bülbüller
Hasretim sana sen bilmesende

Yollar ki yokuş engel oluyor
Seni bekler ken vade doluyor
Nice sevdalar boşa soluyor
Solmuşum artık sen bilmesende
Soluyor gönül sen bilmesende

Bu şiir toplam 724 kez okundu.
28.11.2007 21:02:15

• Yorumlar
• Yorum Yaz