Sergen Kaan BAYRAM (Sirchian)

Kadın

Bir kere üzdün beni hayatımda,

Daha başlamamıştım bile yaşamaya.

Doktorun tokadı,

Aldığım ilk nefes değildi beni ağlatan,

Senden ayrılmaktı akan gözyaşları.

Ağlayarak başlamıştım hayata,

Senden ayrılacağımı bilsem,

Doğarmıydım her gece kararan bu dünyaya?

Güneşe ihtiyacım bile yoktu,

Seninle yaşamak yeterdi bana.

Yine de kızamıyorum sana,

Öyle bir telafi ettin ki hatanı,

Seni sevmeye mecbur ettin beni,

Ve hiçbir mecburiyeti sevmedim onun kadar.

Birinin senin yerini alması mümkün değil,

Sen öğrettin çünkü sevmeyi,

Sen öğrettin herşeyi...

Şimdi görüyorum her yıldız kümesinde,

Seni anlatan kelimeleri.

Şimdi öyle seviyorum ki seni,

Kayan yıldızlar bile yakıyor canımı,

Adını bozacaklar korkusuyla.

İlk nefesimi kollarında aldığım an,

Borçluydum sana son ana dek,

Dayanabilir miyim?

Bilmiyorum bakabilir miyim gözlerine?

O kadar güçlü mü büyüttün beni?

Tek bir bakışıma kurbansın zaten,

Ama kollarımda ver ki son nefesini,

Ödeyebileyim tüm verdiklerini.

"sKb"

Bu şiir toplam 623 kez okundu.
26.02.2013 00:04:05

• Yorumlar
• Yorum Yaz