Necati Celil AVŞAR

UNUTULURDUN

BELKİ İLK BEN TUTMUŞTUM ELİNİ İLK BEN ÖPMÜŞTÜM DUDAKLARINDAN
BENLE VAR OLMUŞTU BU SOKAKLARDA, COK SEVMİŞTİ BENİ
HANİ DERLERYA SEVEN GİTEME BU HAKLI GİTTİ
BEN KOCANIN BU KADAR DEYERLİ BİR ŞEY OLDUGUNU ANLAMADIN

SONRA BİRDEN GERİ GELİDİ BU SEFER SAİP,LİYDİ
GECENLERDE ARKAMDAN GECTİ YÜREYİM BAKMAYA EL VERMEDİ
CÜNKÜ BİLİYORUM KALBİNDE BİR SEVGİ VAR ,ODA İLK AŞK BEN
UNUTULURDUM BELKİ AMA BUKADAR YAKIN OLMASAK ,

AYNI BAKKALDAN EKMEK ALMASAK,AYNI ELEKTİRİK KESİNTİSİNE YAKALANMASAK
AYNI SİLAH SESİNE KALKMASAK,AYNI MANAVDAN ALIŞ VERIŞ YAPMASAK
AYNI DÜGÜNLERE KATILMASAK,SOGAMIZI PAYLAŞMASAK
UNUTULURDUN BELKĞİ BU KADAR YAKIN OLMASAK

ZAMAN ZAMAN SOKAKTA KARŞI KARŞIYA GELDİMİZDE
GÖZLERİMİZ BİR BİRİMİZİ ANLADIğı ANDA BEDENLER ATEŞ ODUGU ANDA
BU HATIRALAR HER GÜN KAPIMII CALMASA
BEN YİNE COCUKLAR OYNAYIP SENİ SESİME KALDIRMASAM
UNUTULURDUN BELKİ BU KADAR YAKIN OLMASAN



A V Ş A R

Bu şiir toplam 923 kez okundu.
31.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı