HÜLYA YETİŞ

ADAM GİBİ SEV!

SENİNLE BAŞLADI GÜNEŞ TUTULMALARIM!
VE SON BULDU,İÇİME AKAN GÖZYAŞLARIM
NE BİR HEVESTİ,SENİNLE YARINLARIM
NE BİR ÖFKEYDİ DUMANLI BULUTLARIM
SİTEMİM KENDİME,ÖFKEM KENDİME
DİNMEDİ BİR TÜRLÜ YAKARIŞLARIM
BENİ SEV,SEVERKEN HALA DUYGULARIM
DUY SESİMİ,HAYKIRIRKEN ÇIĞLIKLARIM
KARANLIĞIMA IŞIK,AYDINLIĞIMA GÜNEŞ OL!
ÖNÜME ENGEL DEĞİL,OLANLARA SPER OL!
DOĞRULARIM OL!SAFTI YALANLARIM!
SENİNLE BAŞLADI AY TUTULMALARIM...
HER GECE GÖZLERİMDE YAKAMOZLARIM
AKAR SESSİZCE,KARIŞIR DENİZLERE
KARANLIKTA BİR SEN,BİRDE DUALARIM
BENİ ÖZLE,BENİ DİNLE,KALMADI SABAHLARIM
YARINIM OL!DÜNÜM OL!BU GÜNÜMDE OLMASANDA
MUTLU EDECEKSEN ET!
YADA BENDE BİT!
YA ADAM GİBİ SEV!
YA DA KADIN GİBİ GİT!.......

Bu şiir toplam 502 kez okundu.
8.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı