Yurdagül Özay

Yokluğunu Ziyerete Gel

En çok acıyan yanımsın sen benim
En çok kanayan
Ömrüme iliştirdiğim yalnızlığım
Susuşum susamışlığım
Titreyen kirpiklerimden dökülen gözyaşım
Kendimi bile tanımaktan acizken
Hep seni ezberledim seni giyindim seni kuşandım
Yoruldum artık inan yoruldum
Sınırlarında kaçak bir tacir gibi
Gezdiğim hayatta
Gölge bir kefene bürünmekten yoruldum
Şimdi simsiyah bir çerçeve içinde
Sergiliyorum kendimi
Ölüm meraklısı gecelere
Militan kaderime yüz çevirişim ondandır

En çok acıyan yanımsın sen benim
En çok kanayan
Anılar dokunuyor yaranın en yufka yerine
Olmamışlığım sığmıyor zamana
Yanılgıyı soydukça yenilgiyi giyiyorum
Doğrular ispatlandıkça
Kendime yalan kalıyorum
Beni savunacak
İçimdeki kahraman yok artık
Pay-i tahtta saadet kurduran
Aşk yasasında emr-i haktır buyuran yok
Yüreğimdeki avukatım
Delil yetersizliğinden suskun
Can sürgünü bir bedende
Yağmalanmış hücrelerde
Duygularımın toplu katliama uğraması ondandır

En çok acıyan yanımsın sen benim
En çok kanayan
Bir gece olsun gelGel ne olur
Yokluğunu ziyaret et bende
Mayın dolu saatlerde denenmemiş intiharlar elimde
Ruhum Molotof kokteyli
Şakağımda yirmi iki kalibrelik mermi
Kendinden, teninden, yüreğinden sıyrılmış bir ben
Tepeden tırnağa yalnızca sen
Şeytan bile dizginleyemezdi bu yalnızlığı inan
Sen; Usta sanatçı,
Ödül alacaksın
Pay_i tahtta idam fermanımı veren
Aşk yasasında ölüm emr_i haktır buyuran
Azrail yerine tetiğe sen dokunacaksın

Oldubittiye getirilen bir hayatta
Ertelenmez bir sonda
Kıyasıya tükenen bir bende
En kolay ölüm biçiminin sen olması bundandır

Bu şiir toplam 645 kez okundu.
6.08.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı