Fatih Öztoprak

Nefeslerim

dursun...bırak olduğu yerde kalsın bakışlarım...
gece,tüm hüznüyle örtsün beni...
kapıları kapama,dursun...rüzgar dolsun fırtına habercisi...
bulutlar dolsun yağmurun öncüleri...
perdeleri açma,dursun...
ışıklar boğuyor nefesimi...
ayrılık zor geliyor...gidişin zor geliyor...
dursun bende anılar...seni hatırlamak ağlatan bir sevinç veriyor...

kan dolsun uykularıma,gecelerime kabuslar dolsun...
dursun bende hülyaların,hayalin bende dursun...
soğuk,içimi eritsin;fırtına,yüreğimi delsin...
dursun kaybolmuşluklarım,heveslerim ölmesin...

dur!bende kal...
sesin bende kalsın...
gözlerin dolsun ufka her sabah...
güneşim olup ısıt beni...
güne aşık olurum belki o zaman...
belki de unuturum seni...
dursun artık zaman...
yakalayamıyorum ben nefeslerimi...

yaşadığım her an ismin dolsun gözyaşlarıma...
dursun...yanaklarımda izin kalsın,silme...
duyduğum senin sesin mi yoksa,yine o şarkı mı,alaturka?
dursun...yüreğime gam doldursun sesin,gitme...

yar...ben senin nefeslerin için yaşadım...
saçlarına değen rüzgar,yüreğini titreten aşk,
hem sevincin,hem gamındım...
nefeslerime sesin değdi bir kere...
nasıl unutsun bu kalp nidanı?
nefeslerime bakışların değdi...
kim söküp alsın kalbimden hatıralarını...
nefeslerime gözyaşın değdi...
söyle;neyleyim de yıksın ruhum içimdeki dağları?

bu nefesler,sana armağan bir gelecek...
nefeslerim elbet bir gün yüzüne seni seviyorum diyecek...
yeniden açacak bahar gülleri,
kır çiçeklerinin kokusu dolacak içine şiirlerimden...
nefeslerim olacak bahar meltemi...
sen bilmesen de dursun içimde bu sır...
bir dahaki bahara nefesimi kesecek aşkın matemi...

Bu şiir toplam 487 kez okundu.
3.08.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı