Gül UĞUR

BUZ SANCILARI

Düşlerim mahlep kokusu
Yaşama dair.
İsyanım, gizli sabır!
Portakal çiçeğinin arkasından batan güneş,
Şarkını söylüyordu ağır ağır.

Yalanlar buz tutar
Vururken ayazına düşlerim.
İskemle çekerek hayattan
Düşüncelerimin çetrefilli tarlası
Nadasa bırakırdı
Beyninde sakladığı ölümü.
Bunca sene bekledi, biraz daha beklesin!
Ne çıkar bundan.

Kimse hayatını sevmezdi belki.
Yaşananlar hep soyut,
Düşlerdi gerçek olan.
İç çekişleri buz sancısı,
Mahlep kokusu kar!
Damlayarak usulca
Yağar ama sağır.

Sevdam buzdan duvar
Dibi görünen, İçine girilmeyen.
Evriminden, özünden selamla
Hiçbir günün aklına gelmeyen.
Bir kar yağar,
Bir hüzün daha
Böyle yaşanırdı anlar
Renksiz, izsiz
Yeniden başlarken kahır.

Ne zaman buz tutsa hücrelerim
Siyaha dönüşürdü rengim.
Öylece
Yarım kalır öykülerim.
Gerçeği ararken
Teğet geçerim yaşamın kıyısından,
Tütsülenir bedenim
Derin derin.
Sessizce mezarımı düşlerim.



Gül UĞUR
02.04.2007

Bu şiir toplam 637 kez okundu.
6.04.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı