Arif Doğramacı

Solucana öğüt

Yaşamak
Toprak altında
Biraz mutluluk için
Solucan gibi
Zorlar adamı bir ayak
Anlık darbede
Dirençsiz bir ansa
Kırılır
Kırılır solucanın da kemiksiz beli
Yeraltını da bilmez
Çokça hoyrat
Çık be enayi
Mademki ortak yaşıyoruz
Göster kendini

Bu şiir toplam 460 kez okundu.
24.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı