Beyhan Yıldırım

senin sonsuzluğunu soluduğumda

senin sonsuzluğunu soluduğumda
biraz küçüktüm
seni görmeden ağlayan bir çocuk
yanaklarımdan dökülen yaşlar
hiç üzmediki beni
birazcık özlemiş gibi yapan
oğul
ne topacık yüzün vardı.
Minicik ellerin
Saldırmaya hazır gözlerin
Çok özledim
Yine hep o yerdemisin
Havalar soğuk
Üşüyor musun
Sizi soluyorum sonsuzluğunuzu
Hep ellerim yüzünü arar
Emin ol hiç dokunmadım
Oğul başka yüze sen gibi
Belki hala söyleyemedin ismimi
Ellerinin içine değmedi ellerim
Rüyalarında aradığın adam
Kaç kere gelmeyi denedi
Hiç mi özlemedi sandın yanmadı mı yüreği
Ay düşerken gözlerinin içine benden
Nasıl özledi oğul bir bilsen seni

Bu şiir toplam 740 kez okundu.
1.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı