Meltem Kaya

Hüznümle Akran Düşler

Geceye güllerin uslanmayan çığlıkları yaslanmakta
Gurbetimde yaşattığım kırlangıçların nefesleri de
Daha kanmadan ardımda kalan küllerin sıcaklığına
Kül rengi güllerin kızıllığında uslanmadı kalbim de....

Kalbim!
Yağmuruna vurgun bir ateşe tutkun!

Oysa güneş gitgide solup sukûneti ikrarla aramakta
Denizimde susturduğum yosunların çocuksu sesleri de
Daha doymadan ardımda kalan nehirlerin çağrısına
Küflü bir uçurumun dipsizliğinde uslanmadı kalbim de...

Kalbim!
Kördüğümüne vurgun bir gemiciye tutkun!

Ölü yaprakların kış umarsızlığı yanılgılarla savrulmakta
Gözlerimde ağarttığım gün batımlarının dağınık renkleri de
Daha sarılmadan ardımda kalan dönemecin esrarına
Yanıp giden düşlerin gölgesinde uslanmadı kalbim de...

Kalbim!
Deniz fenerine vurgun yalnız bir ışığa tutkun!

Dinmeyen sağanakların suskunluk özlemi azalmakta
Anılarımda yaşattığım çocuk gözlerinin suskun sözleri de
Daha katılmadan ardımda kalan bulutların şarkısına
Sürgünlerin sağır eden sessizliğinde uslanmadı kalbim de...

Kalbim!
Hazanına vurgun dönmeyecek bir bahara tutkun!

Bu şiir toplam 560 kez okundu.
19.02.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı